Sonunda Kara Kitap'a başladım. Şu sınav bir geçsin, oh geçti azıcık gezeyim, aman zaman nasıl da geçmiş, yine sınav yaklaşmış derken, bu arada rüyalarımı, başrolde bu gördüğünüz, Orhan Pamuk'un kitap kapakları süslerken... Başladım da ne oldu peki? Galip'in Rüya'yı gördüğü o ilk anı anlatırken bende beklenen romantizm yönelmeleri yok, onun yerine ne mi var: Yazar ikisinin birlikte kabakulak olduğunu anlatadursun..."kabakulak aşısı var artık tabi,kaçıncı aylardaydı...neyse.Vah vah çok ağrır yavrum kıvamam, yanakları da davul gibi olmuştur şimdi" geçer benim zihnimden. Sonra artık pediatri stajının geride kaldığını, bakmam gereken enva-i çeşit ağrıların, dolaşmam gereken servis, yatıya kalmam gereken nöbetlerin olduğunu farkederim. Vee kaçınılmaz son hala aynı yerdeyim; yirminci sayfada :) .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder