Bekledim de gelmedin

Beklentilerimi en aza indirme konusunda kararlıydım oysa ki uzuuun bir süredir. Gel gelelim söz konusu kişiler çok yakınımdakiler olunca durum değişiyor ister istemez. Nasıl değişmesin; canınızın içinden bir parça olarak gördüklerinize dış kapının mandalıymışçasına "amaan olduysa nolmuş" denemez sanırım. 

Bekleyip de gelmemek mi, yaşanan hayal kırıklığı mı daha ağır bilmiyorum. Bundan sonrası daha da fena. Bu hayal kırıklığının tekrarlanacağı korkusuyla devam edebilmek(?), olan oldu deyip çekip gitmek; gitmekle olan biten hafızadan silinir mi peki?

Özlediğim

   Ah İstanbul...

   Tam da şu ara "özlemedim seni, alıştım buralara, artık uzaksın bana, tercih etmiyorum, bir ara uğrarım tabii, ne yazık ki çok kalabalıksın..." derken, bu şarkıyı dinledim ve seni ne kadar özlediğimi anladım. Elle tutulur herhangi bir şeyim kalmasa da sende, sevdiklerim bir bir başka yerlere taşınsalar da emin oldum artık bir şekilde bağlanmışım sana. Aramızda yüzlerce km. varken burnumu sızlatan anıların hala taze.

   O günler uzak da olsa bir gün yine sana kavuşmayı bekleyeceğim!