Fark etmeden

" vazgeçip uzaktan senin yanında
kendime cevapsız soru sormuşum
kaybolup giderken fırtınalarda
gönlümce bir ıssız ada bulmuşum

farketmeden senin olmuşum "

Bir zamanların paylaşım rekoru kıran ama benim beğenmediğim şarkıyı bugün, fark etmeden beğenir oldum. 

 Bir olay üzerine yaptığım tahminlerin doğru çıkma ihtimalinin ne kadar yüksek olduğunu görüp fark etmeden hislerimden korktum. 

Zaman akarken

                                                         

         

                                                         

   Nereden aklıma geldiği meçhul, üç yıl önceki fotoğrafım, açtım, baktım, i.g'a yükledim. Ne güzelmişim, dedim. Ne güzelmiş o günler, ne mutlu, yarından umutlu bir yeni yıl gecesi...Şimdi ne eksik, dedim. Tek kelimeyle; intörnüm, demek yeterli. Oysa ne kızardım eskiden. "Amaan int. iseniz bize ne sanki başka hayatınız yokmuş gibi davranmasanız olmaz" yaklaşımındaydım. İşin içine girince gördüm ki kazın ayağı öyle değilmiş. Hatta, hiç fark etmemişim bile bu bezgin, yorgun duruşumu. Sanki, hayat enerjim sönmüş devam edişimi. Koskoca altı ayı devirmişken fark eder mi insan, benim içimde bir yerlerde kıpır kıpır biri vardı, sahi nerede, diye...Böyle böyle alışılıyormuş demek ki. Tıpkı gün içinde aldığımız haberleri kanıksamaya başlamamız gibi.  

Mektupvari

 
   -Sensizliğin en kötü yanlarından biri ne biliyor musun?
   -Suretini göremeyişimden başka, kafamı kaldırdığımda beni izleyen bir çift bakışı bulamamak karşımda!