Nereden aklıma geldiği meçhul, üç yıl önceki fotoğrafım, açtım, baktım, i.g'a yükledim. Ne güzelmişim, dedim. Ne güzelmiş o günler, ne mutlu, yarından umutlu bir yeni yıl gecesi...Şimdi ne eksik, dedim. Tek kelimeyle; intörnüm, demek yeterli. Oysa ne kızardım eskiden. "Amaan int. iseniz bize ne sanki başka hayatınız yokmuş gibi davranmasanız olmaz" yaklaşımındaydım. İşin içine girince gördüm ki kazın ayağı öyle değilmiş. Hatta, hiç fark etmemişim bile bu bezgin, yorgun duruşumu. Sanki, hayat enerjim sönmüş devam edişimi. Koskoca altı ayı devirmişken fark eder mi insan, benim içimde bir yerlerde kıpır kıpır biri vardı, sahi nerede, diye...Böyle böyle alışılıyormuş demek ki. Tıpkı gün içinde aldığımız haberleri kanıksamaya başlamamız gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder